Een van de zonen van Abraham en Ketura heette Midian. Hij en zijn broers werden door hun vader naar het oosten van de Jordaan gestuurd (Genesis 25:1-6). Van alle broers bleef alleen de naam Midian bestaan, hetgeen erop wijst dat hij de machtigste werd en dat de nakomelingen van de anderen met de Midianieten assimileerden. Alleen de namen van Sjeba, Dedan en Efa komen later in de Bijbelse geschiedenis terug.

Ten tijde van Mozes hadden de Midianieten hun eigen grondgebied (Exodus 2:15). Toen het volk Israel onder leiding van Mozes naar het beloofde land optrok, kwamen ze Midianieten tegen in de buurt van Moab. De Midianieten veroorzaakten problemen en God droeg Mozes op om wraak te nemen (Numeri 31:1-12). Op een ander moment vocht een koning van Edom tegen de Midianieten in Moab en versloeg hen (Genesis 36:35).
De Midianieten vielen de Israëlieten verschillende keren aan en overheersten hen enkele jaren ten tijde van Gideon.

Het lijkt erop dat de Midianieten eerst in een groot gebied woonden, dat zich uitstrekte van de oostkust van de Rode Zee tot Moab. De overwinning van Gideon op de Midianieten lijkt zo groot te zijn, dat ze daardoor teruggedreven werden naar het gebied langs de Rode Zee, ten zuidoosten van het huidige Aqaba.
Het volk is daarna niet meer hersteld en wordt niet meer genoemd in de Bijbel, behalve in referenties naar de periode van Mozes tot en met Gideon (Psalm 83, 1 Koningen 11:18, 1 Kronieken 1:46, Jesaja 9:4, 10:26, Habakuk 3:7).

De enige uitzondering vormt Jesaja 60:6 waar de profeet voorspelt dat Midian God zal dienen. Deze geweldige belofte is nog niet in vervulling gegaan, dus staat nog te gebeuren.