Mijn hart wordt diep geraakt door de beelden van de oorlog tussen Hamas en Israel. Ik ken persoonlijk mensen aan beide kanten van de muur en zij lijden zo intens onder de beslissingen van de leiders. Bij het zien van de eerste beelden moest ik denken aan het hoofdstuk in mijn boek waarin ik mijn wens voor Hamas noem. Die is vandaag heel actueel.
Hier volgt een stukje uit hoofdstuk 41 getiteld ‘Als Hamas de Joden vergeeft.’ Het is een deel van een gesprek tussen de Palestijnse Yoesef in Jordanië en zijn nicht Noera in Amerika.
‘Waar hadden we het ook alweer over?’ vraagt Noera
‘Ik zei dat de moslims alles van de Joden af willen pakken.’
‘Oh ja, dat was het,’ zegt Noera, ‘dat wilden de Edomieten vroeger ook.’
‘Echt waar?’ reageert Yoesef verbaasd, ‘dat heb ik nooit geweten.’
‘Heb je het verhaal van koning Josafat weleens gelezen? God gaf hem een grote overwinning over de vijanden die Israël wilden veroveren. Dat waren de Edomieten, Moabieten en Ammonieten.’
‘Tjonge, ik weet wel dat God de overwinning gaf aan Josafat maar heb er nooit bij stilgestaan wie de vijand was. Maar,’ werpt Yoesef tegen, ‘dat is maar één keer geweest.’
‘Dat is niet het enige,’ geeft Noera aan, ‘heel het boek Obadja gaat over Edom. Ze werden veroordeeld omdat ze blij waren dat hun broeders, de Joden, in ballingschap weggevoerd werden.’
‘Dat is interessant,’ zegt Yoesef, ‘Ik bedenk ineens dat de Edomieten in de tijd van Mozes ook dwars lagen. Toen mochten de Israëlieten niet door hun land naar het beloofde land trekken.’
‘Inderdaad,’ bevestigt Noera, ‘en in het boek Ezechiël staat het helemaal duidelijk. Luister maar.’ Ze slaat haar Arabische bijbel open en zoekt het stukje op dat ze in gedachten heeft. ‘In hoofdstuk 35 staat een oordeel over Edom omdat ze Israël en Juda wilden inpikken. Hier, in vers 10 staat: “Omdat u zegt: Die beide volken en die beide landen zullen mij toebehoren, wij zullen ze in bezit nemen, al zou de Heer daar zijn, daarom, zo waar Ik leef, spreekt de Here Heer: Ik zal handelen overeenkomstig uw toorn en overeenkomstig uw afgunst, waarmee u uit uw haat jegens hen bent opgetreden. Ik zal Mij onder hen bekendmaken, wanneer Ik u oordelen zal.”’
‘Tjonge, dat komt wel heel erg overeen met het doel van de moslimextremisten,’ roept Yoesef, ‘het is alsof je de geest van Ezau terugziet in onze volksgenoten die Israël haten.’…
… ‘Dus de gewelddadige moslims volgen het voorbeeld van Ezau, concludeert hij, ‘terwijl de vredelievenden in het voetspoor van Ismaël gaan.’
‘Dat is een mooie gedachte, neef,’ zegt Noera vol bewondering, ‘die neem ik mee. Hier in Amerika denken zoveel mensen dat alle Arabieren gewelddadige moslims zijn. Dat er Arabische christenen zijn kunnen ze zich nog net voorstellen, maar dat de meeste moslims gewoon een normaal leven willen, net als zijzelf …’
‘Stel je voor Yoesef, dat alle christenen de moslims van harte gaan accepteren en het beste voor hen zoeken,’ klinkt Noera’s zachte stem, ‘dan vallen de barrières weg. Dan zullen ze massaal tot geloof gaan komen, zoals God het beloofd heeft. En dan …’ Opnieuw blijft Noera in haar woorden steken; ze is diep ontroerd. Yoesef wacht geduldig totdat ze is uitgepraat.
‘… dan gaan de moslims hetzelfde naar de Joden doen.’
Nu voelt Yoesef zijn ogen nat worden. Zachtjes rolt een traan over zijn wang, terwijl hij naar de computer zit te staren. In gedachten ziet hij de leiders van Hamas en Hezbollah op televisie vergeving uitspreken naar de Joodse bezetters. Als dat eens mocht gebeuren. Wie weet worden zij dan milder en kan hij op een dag toch nog naar het land van zijn opa terugkeren.
Is het mogelijk dat Hamas de Joden vergeeft? Ik houd vast aan Jezus Christus die zei: ‘Wat onmogelijk is bij mensen, is mogelijk bij God’ (Lukas 18:27). Laten we bidden dat de Arabieren zo aangeraakt worden door Gods liefde, dat ze de Joden vergeven. Dan zullen de Joden jaloers op hen worden (Romeinen 10:19) en ook hun hart openen voor de Heer en voor de Arabieren.